Column 3 Rond Haaksbergen 21 januari 2021
In onze oefentherapie praktijk kom ik schrijnende gevallen tegen en de toename van sociale en emotionele problemen is enorm. Net als het aantal patiënten met angst- en paniekklachten en slaapproblemen, ontstaan door de problematiek rond corona en de crisis.
Zo vertelt een patiënte over haar benauwdheid bij inspanning. “Flink doorlopen is nog steeds een probleem, mijn benen prikkelen en doen pijn.” Ze is 44, alleenstaande moeder van 3 kinderen. In maart heeft ze 3 weken in bed gelegen met zeer ernstige klachten. “Ik dacht dat ik het mogelijk niet zou overleven, zo ziek was ik. Ik zag mijn leven aan mij voorbijgaan, dat was het dan. Ik was te moe om ertegen te vechten”, vertelt ze emotioneel. De angst en de paniek is op haar gezicht af te lezen.
Ze is voor de helft weer aan het werk, meer gaat nog niet. Als het over vaccineren gaat, veert ze op. Ze wil graag! Het liefst als eerste in de rij, want deze ervaring? Nooit weer.
En dan is er die man van middelbare leeftijd. “Ik ben doorverwezen vanwege slaapproblemen”, vertelt hij. “Ik slaap prima in, maar als ik om 03.00 uur wakker ben, kom ik niet meer in slaap. Doorslapen? Dat lukt sinds een half jaar niet meer.” Wanneer we doorpraten vertelt hij waarover hij piekert. Het betreft zijn broer. Hij lijdt aan een ernstige, niet te genezen ziekte. Hij is verzwakt, fragiel. Een corona-infectie zou mogelijk zijn einde betekenen. “Aan zijn ziekte kan ik niets veranderen, die kan ik niet oplossen. Door te vaccineren kan ik in ieder geval zorgen dat ik het niet overdraag aan hem! En dat ik mijn broer eindelijk na tien maanden weer kan zien en omarmen”.
Ik ben zo blij dat dit leed voor een deel kan worden voorkomen, nu vaccineren mogelijk is. Dat we eindelijk terug kunnen vechten, we het virus met z’n allen te lijf kunnen gaan en daarmee ook onze naasten in bescherming nemen. Eindelijk is er licht aan het eind van de tunnel!
Wij laten ons vaccineren. U toch ook?
Namens de EZH, Marita Rupert (psychosomatisch oefentherapeut)